„Dlaczego to właśnie mnie dotknęło łysienie na tle androgenowym?”

To pytanie zadaje sobie wiele kobiet, które zgłasza się po pomoc do trychologa.

Często wydaje nam się, że to schorzenie związane jest jedynie z nadmiarem androgenów w organizmie. Nic bardziej mylnego. Jak wiele jest przyczyn wystąpienia tego rodzaju łysienia u kobiety?

Zapraszam do przeczytania całego materiału!

Łysienie androgenowe u kobiet

Łysienie androgenowe jest przyczyną utraty włosów nawet u 40% populacji dorosłych kobiet, które zmagają się z ich nadmiernym wypadaniem. Łysienie androgenowe u płci żeńskiej dzieli się na dwa rodzaje: łysienie androgenowe kobiet typu męskiego, które występuje u pań około 35 roku życia oraz łysienie androgenowe typu żeńskiego, które występuje około 50 roku życia (w okresie menopauzy).

Skala Ludwiga

Podstawą klasyfikacji stopnia zaawansowania w obydwu przypadkach jest skala Ludwiga. Skala określa możliwości przebiegu w czasie łysienia na tle androgenowym u kobiet.

Opis skali:

I – Niewielkie przerzedzenie.

II – Dość znaczne, widoczne przerzedzenie części hormonozależnej

III – Całkowite wyłysienie części ciemieniowej (hormonozależnej) lub duże, rozlane przerzedzenie.

Przyczyny występowania łysienia na tle androgenowym u kobiet

1. Brak lub nieregularne miesiączki

Brak miesiączki może być efektem wpływu organizmu na stres. Może też wskazywać na za małą ilość lub brak produkcji hormonów np. w wyniku dużej utraty masy ciała lub nadmiernej ilości wykonywanych ćwiczeń – głównie siłowych.

2. Nadwrażliwość organizmu na androgeny

Kobiety zmagające się z łysieniem na tle androgenowym dzielą się na dwie grupy. Pierwsza z nich to grupa osób z ewidentnie przekroczoną normą hormonów androgenowych. Androgenizacja uzewnętrznia się u nich takimi przypadłościami jak trądzik, nadmierne owłosienie, łojotok, bardzo niska barwa głosu. Druga grupa kobiet, ma poziom hormonów mieszczący się w normie ale mimo to widoczne są u nich cechy androgenizacji takie jak: pojedyncze, trądzikowe zmiany na skórze, pojedyncze twarde włosy na brodzie, wąsiku czy w okolicy sutków, łojotok. U  kobiety zaliczanej do tej grupy organizm jest na tyle wrażliwy na androgeny, że nawet ich prawidłowa ilość już jest dla jego prawidłowego funkcjonowania widocznie obciążająca.

3. Hiperinsulinemia

Nadmierna ilość insuliny we krwi jest związana z jej nadprodukcją przez komórki trzustki. Hiperinsulinemia może towarzyszyć zespołowi policystycznych jajników. Hiperinsulinemia wiąże się z wysokim poziomem cukru we krwi, który nie łączy się z insuliną i przez to nie jest transportowany do komórek. W pewnym momencie choroby dochodzi do odwrócenia tego procesu czyli zmniejszenia wytwarzania insuliny ze względu na niewydolność trzustki. Proces ten doprowadza do powstania cukrzycy typu 2.

4. Hiperprolaktynemia

Duża ilość prolaktyny w organizmie kobiety kiedy nie jest ona w ciąży lub w trakcie karmienia piersią może mieć wpływ na nadmierną utratę włosów na tle hormonalnym. Prolaktyna jest hormonem produkowanym i uwalnianym z przedniego płata przysadki mózgowej. Właściwe wydzielanie prolaktyny wykazuje pewien rytm dobowy, dlatego jej stężenie jest zależne od pory dnia. Hiperprolaktynemia może być zwiastunem rozregulowania innych hormonów np. tarczycy. Może być też osobniczą reakcją organizmu na stres, ponieważ hormon ten oprócz działania na produkcję gruczołów mlekowych ma działać uspokajająco i wyciszająco na organizm matki i dziecka.

5. Słabe krążenie/ unaczynienie skóry.

Skóra głowy jest najbardziej wysuniętą ku górze, najwyżej położoną częścią organizmu. Jeśli klientka zgłasza, że często czuje u siebie, że ma zimne dłonie lub stopy to może być to objaw słabego krążenia w częściach dystalnych. Skórę głowy w tym przypadku można traktować jako “piątą kończynę” mimo, że nie przejawia objawów odczuwalnego zimna, jest słabo ukrwiona (szczególnie gdy klientka jest dodatkowo niskociśnieniowcem). Potwierdzić diagnostycznie ten stan może również brak widocznych naczyń krwionośnych pod mikrokamerą.

6. Zespół policystycznych jajników (PCOS)

Schorzenie, w którym głównym problemem jest zaburzenie wytwarzania hormonów LH w stosunku do FSH. W konsekwencji odpowiada to za rozregulowanie całego cyklu miesięcznego, a w dalszym etapie prowadzi do insulinooporności i otyłości.

7. Zaburzenia hormonów

Kobiecy organizm jest bardzo hormonozależny. Wszelkiego rodzaju czynniki, które wpływają na proces rozregulowania jego cyklu biologicznego wpływają na zaburzenie prawidłowej pracy gospodarki hormonalnej, a co za tym idzie prawidłowy wzrost włosów.

8. Niedobór glikozaminoglikanów w skórze

Badania kliniczne potwierdzają, że niektóre proteoglikany obecne w organizmie są odpowiedzialne za kontrolę procesu wzrostu włosa. Ich odpowiednia ilość zapewnia utrzymanie prawidłowej homeostazy i odpowiedniego poziomu nawilżania żywych komórek mieszka włosowego co przyczynia  się do prawidłowego wzrostu włosa. Ich brak może skrócić fazę wzrostową, bądź spowodować wejście mieszka włosowego w fazę uśpienia. Szczególnie gdy skóra jest sucha utrzymanie odpowiedniej ilości wody w komórkach macierzy mieszka włosowego pozwala na zachowanie prawidłowego procesu podziałów mitotycznych.

9. Genetyka

Do dziedziczenia łysienia na tle androgenowym dochodzi w dominującym stopniu z puli genów matki. Jeśli klientka powie podczas wywiadu, że jej mama boryka się z zaawansowanym łysieniem (na tle androgenowym jeśli jest to zdiagnozowane) jest niemal pewne, że odziedziczyła właśnie po niej tę przypadłość.

10. Menopauza

 Menopauzie towarzyszy zmniejszenie poziomu hormonów żeńskich: estrogenów i progesteronu. Kiedy organizm produkuje ich mniej może zacząć przejawiać pewne cechy androgenizacji i przez to może dojść do wystąpienia łysienia na tle androgenowym.

Chcesz dowiedzieć się więcej o łysieniu androgenowym u kobiet? 

Zakup e-booka szkoleniowego! 

Teraz w promocyjnej cenie 🙂 

https://sklep.trychologiakosmetyczna.pl/e-booki/28-e-book-lysienie-androgenowe-u-kobiet.html

SPRAWDŹ!