Łysienie plackowate to w skrócie nagła, miejscowa utrata włosów na skórze owłosionej.

 

Choroba ta nie ma określonej etiopatogenezy. Przyczynić się do jej powstania mogą takie czynniki jak:

• przewlekłe, nieleczone zapalenie tarczycy (choroba Hashimoto), lub inne choroby o podłożu autoimmunologicznym (bielactwo, łuszczyca)
• silny stres
• uwarunkowania genetyczne

Schorzenie to posiada bardzo charakterystyczne objawy.

Na początku choroby powstaje ognisko wyłysienia wielkości monety. Ognisk po pewnym czasie może powstawać więcej i niestety mogą się one zlewać w jedną całość co w konsekwencji może doprowadzić do całkowitego wyłysienia.

Zmianie ulega również sama skóra. W miejscach gdzie włosy wypadły staje się blada lub żółta i pofałdowana.

Co ciekawe w przebiegu tej choroby zmianie morfotycznej ulega również płytka paznokcia. Staje się pofałdowana i ulega zgrubieniu.

W obrazie mikroskopowym możemy dostrzec po pierwsze włosy dystroficzne w obrębie krawędzi zmian oraz włosy wykrzyknikowe w miejscach gdzie wyłysienie może dopiero nastąpić.

Mimo że na skórze nie obserwujemy żadnego stanu zapalnego (brak zaczerwienienia, swędzenia) to jednak naukowcy odkryli napływ limfocytów T w miejscach gdzie włosy wypadają. To właśnie limfocyty T odpowiedzialne są za apoptozę komórek mieszka włosowego.

Łysienie plackowate może ustępować samoistnie – włosy zaczynają odrastać w środkowej części ognisk wyłysienia.

Choroba sama w sobie nie jest groźna ani śmiertelna. Najtrudniejsza dla osoby chorej jest akceptacja zmiany (pogorszenia) wyglądu zewnętrznego. Należy jednak zawsze pamiętać, że choroba może ulegać samoistnej remisji.

Ważnym krokiem w celu zdiagnozowania i zobrazowania stanu skóry głowy jest wizyta trychologiczna. Osoba zmagająca się z łysieniem plackowaty powinna umówić się na wizytę trychologiczną w celu sprawdzenia stanu skóry głowy poprzez badanie mikrokamerą . Trycholog powinien również przedstawić propozycję terapii oraz wykonać trichogram.

Aby przyspieszyć proces odrostu (co nie zawsze przynosi zamierzone efekty) można pokusić się o wprowadzenie farmakoterapii. Najczęściej stosowanymi lekami w tym przypadku są: tretinoina, cygnolina, cyklsporyna i kortykosteroidy.

Z wyboru można zacząć stosować naświetlanie odpowiednią wiązką promieniowania UV czyli włączyć tzw. terapię PUVA.

Niestety farmakoterapia jak i PUVA mogą wywołać różne skutki uboczne – często dużo poważniejsze niż łysienie plackowate.