ŁZS – częsty problem skóry głowy

ŁZS – od czego może się zacząć?

Na podłożu łojotokowym zazwyczaj rozwijają się 2 poważne schorzenia: łojotokowe zapalenie skóry i ciemieniucha (dziecięce łojotokowe zapalenie skóry).

Ciemieniucha – miękkie, żółtawe łuski występujące zazwyczaj u dzieci do pierwszego roku życia. Są widoczne gołym okiem na owłosionej skórze głowy (mogą występować również w okolicy karku, na płatkach uszu czy brwiach) lub lokalizują się w okolicy podpieluszkowej. Przy tym schorzeniu nie występują objawy takie jak świąd czy pieczenie jednak przez bagatelizację symptomów skórnych czyli łojotoku i nadmiernej keratyzacji może dojść do powstawania coraz większej ilości miejsc zmienionych chorobowo, a w konsekwencji do uaktywnienia układu odpornościowego oraz powstawania rozległych stanów zapalnych, które z wiekiem zmienią się popularnie występujący ŁZS.

Łojotokowe zapalenie skóry –  to problem wielu ludzi.

Choroba ta może powstać na podłożu  łojotokowej skóry głowy. Predysponowane do tego schorzenia są również osoby z tłustą i mieszaną skórą na twarzy, plecach czy dekolcie.

Do tej pory nie został określony jeden główny czynnik, za którego wystąpienie można by było  obarczyć pojawienie się ŁZS. Przyczyn łącznie może być wiele, jednak  do głównych zalicza się: nadmierną ilość androgenów lub prolaktyny, stres i drożdżaka z rodzaju Malassezia globosa.
103v99n10-13129571fig03

Malassezia globosa

Coraz częściej stwierdza się, że łój oprócz tego, że jest go dużo ma na tyle odpowiedni (inny niż u osób zdrowych) skład, że jest on nie tylko podłożem ale wręcz bardzo dobrą pożywką do rozwoju i namnażania się grzyba właśnie z rodzaju Malassezia. Schorzenie to charakteryzuje również sezonowość – jesienią i zimą zmiany się nasilają, w okresie wiosenno-letnim – ulegają samoistnej częściowej remisji.

Obraz diagnostyczny to: łojotok, zaburzony proces keratynizacji objawiający się biało- żółtymi łuskami które przylegają do skóry głowy lub włosów. Towarzyszące tym objawom są dodatkowo erytrodermie takie jak: dokuczliwy świąd i rozległy stan zapalny.

Fri Jun 26 18-12-30keratynowy płat naskórka zawieszony na łodydze włosa

Gdy choroba jest już w tak rozwiniętym stadium należy udać się do lekarza specjalisty – najlepiej dermatologa, który przepisze odpowiednie leczenie.

Najczęściej polega ono na:

– leczeniu zmian skórnych przy pomocy miejscowo stosowanych maści, szamponów przeciwłupieżowych z ketokonazolem lub pirytonianem cynku

– likwidacji stanu zapalnego i uśpieniu układu immunologicznego przez NLPZ lub kortykosteroidy,

– zwiększeniu odporności organizmu – odpoczynku i regeneracji, uzupełnieniu diety w pokarmy bogate w witaminę B12 i D3.

Czasem gdy leczenie miejscowe nie przynosi oczekiwanych efektów podaje się doustne leki przeciwgrzybicze w celu likwidacji dalszego rozwoju Malassezia na skórze.

Zarówno w trakcie jak i po leczeniu niezbędna jest pielęgnacja trychologiczna tak aby codzienna pielęgnacja jak najdłużej podtrzymywała efekty leczenia oraz by kolejne rzuty choroby były coraz słabsze.